هدف از اين اختراع طراحي داربست به صورت الياف در سايز نانو است كه از پليمر پلي كاپرولاكتون و هيالورونيك اسيد حاوي ويتامينC تهيه مي شود. داربست ها نقش مهمي در ترميم و بازسازي بافت دارند. يكي از ويژگي هاي اين اختراع ريزساختار نانو آن مي باشد كه با استفاده از تكنيك الكتروريسي فراهم مي شود، تا ساختاري مشابه ساختار ماتريس خارج سلولي ايجاد كند و سلول ها چهارچوبي ايده آل جهت چسبيدن به داربست را بدست آورند زيرا نانوالياف نسبت سطح به حجم بالايي دارد و واكنش بين سلول و داربست را افزايش مي دهد. تكنيك الكتروريسي يكي از پركاربردترين روش هاي ساخت داربست ها است و روشي مناسب براي استفاده در مهندسي بافت غضروف و ايجاد نانوالياف مي باشد. نكته ديگر طراحي داربست با خواص مكانيكي متناسب با بافت غضروف مي باشد. همچنين داربست بايد قابليت تخريب متناسب با ترميم بافت آسيب ديده را داشته باشد تا همزمان با ترميم بافت ، داربست مورد نظر تخريب شود. با انتخاب مواد مناسب و تغيير تركيب شيميايي مي توان به تركيبي از خواص مكانيكي ، شيميايي و فيزيكي دست يافت. پلي كاپرولاكتون به دليل هزينه پايين ، دردسترس بودن، زيست و سازگار و زيست تخريب پذير بودن و هيالورونيك اسيد به دليل نقش اساسي در حفظ ماتريكس خارج سلولي، هم چنين زيست سازگاري، آبدوستي و غيرايمني زا بودن موجب توليد داربست بهينه مي شود. يكي ديگر از ويژگي هاي اين اختراع استفاده از ويتامين C در ساختار نانوالياف مي باشد. ويتامين Cنقش مهمي در سنتز اگريكان و كلاژن ايفا مي كند. يكي از نوآوري هاي اين اختراع به كارگيري ويتامين C به منظور بهبود عملكرد سلولي و سنتز كلاژن براي تسريع بهبود غضروف آسيب ديده مي باشد. راديكال هاي مشتق شده از اكسيژن پيوسته در بافت ها در حال شكل گيري مي باشند كه ممكن است نقش مهمي در ايجاد بيماري هايي مانند آتروز داشته باشند. ويتامين Cبه عنوان يك آنتي اكسيدان عمل كرده و منجر به محافظت از سلول ها از آسيب هاي ناشي از راديكال هاي واكنشي مي شود.